Antarctica 24 /11 – 14/12/2011
Donderdag 24/11
Vanavond vertrek ik naar een reisbestemming waar ik al jaren van droom en lang gedacht heb dat het steeds een droom zou blijven. In mijn boekenkast staan zowat de belangrijkste boeken van de eerste ontdekkers en avonturiers die dit continent betraden en meerdere keren zag ik er prachtige documentaires over. Toen ik in ’94 een eerste keer naar Nieuw Zeeland ging nam ik zelfs al een abonnement op een nieuwsbrief over reizen naar die bestemming in Christchurch in het International Antarctic Center en in 2009 bezocht ik dit centrum opnieuw. Ik zag met eigen ogen de Fram van Roald Amundsen in Oslo in ’90 en in 2002 en de HMS Discovery van Shackleton en Scott in het Schotse Dundee in 2002. De schepen waarmee deze beroemde ontdekkingsreizigers en avonturiers het witte continent, het Terra Australis, zouden ontdekken, verkennen en op de kaart zetten. Naast Christchurch, Nieuw-Zeeland was ik ook reeds in Tasmanië, Australië, Kaapstad, Zuid-Afrika, Punta Arenas, Chili en Ushuaia, Argentinië en deed daarmee toevallig zowat alle vertrekpunten naar Antarctica aan. Ik ging zelfs al een stapje verder door in Ushuaia een boottochtje te maken op het Beagle kanaal, waardoor ik nog een stukje dichter bij het onbereikbare kwam. Maar deze keer is het dus het echte werk en zal ik, indien het weer het toelaat, niet alleen het continent kunnen aanschouwen, maar er ook voet aan land zetten.
Doch zover zijn we nog niet, vandaag eerst nog een ritje met de Thalys naar Schiphol met een overnachting in Hotel Bastion in Hoofddorp,zodat ik morgen niet te vroeg op moet voor mijn vlucht naar Buenos Aires, Argentinië. De treinrit naar Brussel Zuid gevolgd door de Thalys naar Schiphol verlopen zonder problemen, bij aankomst daar, is het enkele minuutjes wachten op de shuttlebus van het Bastion hotel, waarnaar ik deze middag nog geïnformeerd heb. Samen met enkele andere gasten voor het hotel worden we de 5km naar het hotel gereden. Dicht genoeg om morgen niet in de file te staan, ver genoeg van de luchthaven om een rustige nacht te garanderen. Gezien het al na elven is ga ik al gauw naar bed want morgen moet ik erom 5u30 uit om rond 7u00 op de luchthaven te zijn, met ontbijt en de shuttle die om het half uur rijdt.
Vrijdag 25/11/11
Na een rustige maar korte nachtrust staat deze morgen de ontbijttafel al klaar. Na het eten stap ik dan in de shuttle en via nog een ander hotel van dezelfde keten gaat het dan opnieuw naar de luchthaven. Even na 7 ben ik daar en begeef ik mij naar de check-in, niet door het personeel van KLM maar via een automaat met touch screen waarbij je zelf je boarding kaart moet printen, en vervolgens naar weer een automaat waar je zowaar zelf je bagage moet inchecken en labelen. Eens je weet hoe het werkt is het zelfs prettig om doen, bovendien kan je zelf zien welke stoel je werd toegewezen en indien er nog vrij zijn deze wijzigen. Mits opleg kunnen er ook stoelen met meer beenruimte worden gekozen. Dat hoeft voor mij niet, ik ben tevreden met de stoel naast het gangpad die me werd toegewezen.
Vervolgens gaat het door de douane de taksvrije zone in die tegenwoordig doorloopt tot aan de gates, want de controle van de handbagage en de scanner/metaaldetector gebeurt nu onmiddellijk aan de gate zelf, wat er toch wel voor zorgt dat dit wat sneller verloopt. Maar eerst nog wat rondwandelen en naar de Wifi zone waar je 2x30 minuten gratis internet toegang hebt. Tegen 9u gaat het dan naar gate E19 waar de controle voor het boarden reeds begonnen is. Ook hier gaat alles vlotjes, ik mag zelfs de wandelschoenen aanhouden, maar de broeksriem en alles uit de broekzakken moet eruit. Bovendien moet ook de laptop weer uit de rugzak en apart door de scanner. Ondanks dat alles voorspoedig lijkt te verlopen en de piloot dat ook meldt, even later in het vliegtuig, vertrekken we toch met een ½ uurtje vertraging.
Nu wacht er een 14u lange vlucht naar Buenos Aires, het eerste uurtje dommel ik wat weg ter recuperatie van de korte nacht, tot men lans komt met een snack en een drankje. Rond de middag is er dan de warme maaltijd en de risotto met zeevruchten die ik kies blijkt wonderwel goed te smaken. Tot het vieruurtje met keuze uit ijs of chips en nog een drankje verloopt alles rustig, en kies ik ervoor om via het onboard entertainment system mijn Spaans een beetje op te fleuren met een daartoe bestemd spelletje. Ondertussen worden reeds de in te vullen arrival documentjes uitgedeeld, die ik dan maar aanvul en wegstop. Ik maak er ook maar gebruik van om mijn reisverhaal nog wat aan te vullen, als we plots, gedurende enkele seconden te maken krijgen met onverwacht hevige turbulentie. Iedereen die recht stond schrikt toch wel even en behouden met moeite hun evenwicht, de losse veiligheidsgordels worden overal snel weer vastgeklikt. Maar als snel is alles weer rustig en dit blijft ook zo tijdens de rest van de vlucht. De stewards en stewardessen komen nog een keertje langs met een lichtere maaltijd in de vorm van een kleine pizza me een kommetje fruit en een pastasalade. Ook nu weer lekkerder dan ik had durven hopen. Sinds ik in ’91 de eerste keer op een intercontinentale vlucht stapte is er toch al heel wat verandert, vooral het onboard entertainment systeem is een welkome verbetering tegenover de boven het gangpad hangende schermen waar je naargelang de duur van je vlucht één of meerdere vaste films te zien kreeg. En dat bij sommige kleinere en ook Amerikaanse maatschappijen dus nog bestaat. Bij KLM echter ruime keuze uit films, feuilletons, documentaires, tekenfilm, spelletjes en muziekkanalen, je raakt er echt niet volledig doorheen op je vlucht. Bovendien ook op het moment dat jij dat wil, dus geen continue systeem waarbij je ergens midden in de film terecht komt. Om maar te zeggen dat er van verveling geen sprake hoeft te zijn, mijn boek blijft dan ook ongeopend in de handbagage.
Bij aankomst in Buenos Aires om 20u00 is het nog 30°C en is de duisternis juist ingetreden. Het duurt 1 ½ uur voordat de bagage er is, waarbij we eerst nog met zijn allen bij een verkeerde transportband staan, en dan nog een tijdje voor alle bagage door de scanners van de controle is. Volgende stop is een bankautomaat om wat Argentijnse pesos af te halen voor een taxi en de eerstvolgende dagen. Ook daar weer een rij en dus wachten. Aan de taxistand gaat het dan weer heel erg vlot en al gauw ondervind ik weer de geneugten van een dolle nachtelijke taxirit tegen 140km/u (!) over de snelweg naar het centrum van de stad waarbij de chauffeur afwisselend met zijn grootlichten en zijn claxon andere bestuurders opjaagt en overal tussendoor zigzagt en dan weer naar zijn Paternoster aan de spiegel grijpt en een kruis te slaan. De politie rijdt hier bijna constant met de blauwe zwaailichten op, niet om snel ergens te geraken, eerder een kwestie van zelfbehoud vermoed ik. Doch worden ze grotendeels genegeerd. Zonder ongelukken wordt ik even later afgezet aan de Plaza del Obelisco tegen de som van 188 pesos en check ik in het Hotel Republica in. Nog enkele foto’s van het hotel en zijn omgeving, even de Wifi testen en dan is het tijd om mijn bed op te zoeken, want het is weeral middernacht (4u ’s morgens Belgische tijd).
Zaterdag 26/11/11
Ondanks het lawaai van de airco en het straatlawaai toch goed geslapen, wel vroeg wakker maar dat heeft meer te maken met de 4u tijdsverschil. Na een douche en het ontbijt twijfel ik om een kleine wandeling te maken, maar het is bijna tijd om uit te checken, en eigenlijk nog te vroeg om al naar het Jorge Newburry Airport te trekken voor mijn vlucht naar Ushuaia. De temperatuur is reeds opnieuw opgelopen tot rond de 30°C. Ik breng de tijd dan maar door in het salon van het hotel en slaag er na veel gedoe in om eindelijk een internetconnectie te krijgen.
Yohani
FAQ
Search
Memberlist
Usergroups
Profile
You have no new messages
Log out 
